pukara

[pu:kara:]

1) Barly bolmadyk, ýoksul garyp (adam).

∙ Köpçülik pukaralar bolsa arçynlykdan elli bizar bolup, diňe tomaşaçy hökmünde durdular. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

∙ Ýer baýlardan alnyp, kileň özümiz ýaly ýersiz batraklara, pukaralara berilýär. (B. Soltannyýazow, Kümüş)

2) Göçme manyda Biçäre, görgüli.

∙ Ýeri, pukarany munça azara goýup, ondan näme çykdy diýsene?! (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

3) Göçme manyda Gepi-gürrüği ýok, sessiz-üýnsüz, ýuwaş (adam).

∙ Ol örän pukara adam.